بکارگیری روش های کنترل غیرخطی ، تطبیقی ، مقاوم و فازی بر پایدارسازها
می توان گفت تمامی سیستم های قدرتی دارای دینامیک غیرخطی می باشند که با استفاده از تکنیک های ساده سازی ، خطی سازی با فرض کار در نقطه کار و تکنیک های دیگر به مدل های با دینامیک خطی بدل می شوند که بتوان آن ها را با استفاده از روش های آنالیز و طراحی خطی که عموما ساده می باشند ، کنترلر مورد نظر را طراحی و پایدار کرد.
در این بین پایدارساز سیستم قدرت نیز دارای یک مدل دینامیکی غیرخطی می باشد که این مدل با استفاده از سیستم ترکیبی پایدارساز ، ژنراتور سنکرون ، ترانسفورماتور خط انتقال و شین بی نهایت بیان می شود.
استفاده از این مدل غیرخطی از جهاتی کار را سخت تر می کند چرا که در این حالت نیاز به دانش درباره سیستم های غیرخطی ، آنالیز حوزه غیرخطی و کنترلرهای غیرخطی داریم . و از طرفی با این روش امکان بدست آوردن یک مدل دقیق کنترل کننده برای کار در تمامی نواحی (اعم از نقاط کار و غیر آن) ، امکان اجرای روش های غیرخطی نظیر تطبیقی (در حالت کاربرد پایدارساز با عدم قطعیت پارامتریک) ، مقاوم (در حالت توام با نامعینی های کراندار) ، فازی (استفاده از روش های قانون نویسی فازی) ، طراحی رویت گرهای غیرخطی و کنترل پیش بین برای این سیستم خواهیم بود.
شمایتک آورده شده در شکل(1) نحوه پیکربندی کلی برای یک پایدارساز مدل غیرخطی را نشان می دهد.
شماتیک پایدارساز با مدل دینامیکی غیرخطی
در ادامه مطلب در مورد این شماتیک و نحوه بیان آن در حوزه متلب توضیح داده شده است.